جام جهانی که پله را جاودانه کرد

صادره به تاریخ، صادره در تاریخ، تاریخ صدور: 30/12/2022 – 20:08

پله، سفیر بلامنازع جام جهانی، به طور آشکاری در دوره امسال در قطر غایب بود. علیرغم مبارزه با سرطان، به اصطلاح “سلطان فوتبال” آخرین جام جهانی را از روی تخت بیمارستان خود در سائوپائولو دنبال کرده و در مورد آن اظهار نظر کرده بود. 11 روز پس از پیروزی خیره کننده آرژانتین در دیدار فینال، این فوتبالیست افسانه ای درگذشت و هوادارانی داغدار را پشت سر گذاشت.

دنیا دیگر نمی تواند از ظواهر مذبوحانه و سخنان حکیمانه “پادشاه” در جام جهانی لذت ببرد. استعداد او به عنوان یک گلزن – 1281 گل در بازی های 1363 طبق آماری دور از رسمی، که اغلب توسط خود پله متورم می شود – او را به یک ستاره تبدیل کرد، اما پیروزی هایش در جام جهانی (در سال های 1958، 1962 و 1970) او را به یک اسطوره تبدیل کرد. ، تا حدی به این دلیل که این رویداد برای اولین بار از تلویزیون شروع شد.

>>در تصاویر: نگاهی به دوران حرفه ای خارق العاده پله

1958: تاج گذاری

در سال 1958 برای اولین بار در تاریخ جام جهانی از تلویزیون پخش شد. این یک شانس بود، زیرا هواداران فوتبال در سراسر جهان ممکن بود در غیر این صورت از دیدن بازی ادسون آرانتس دو ناسیمنتو 17 ساله (معروف به پله) غافل شوند. این نوجوان تیم فوتبال سانتوس که درست قبل از برگزاری مسابقات در سوئد مصدوم شد، دو بازی اول برزیل را از دست داد. با وجود سن کم، او به عنوان یک مهاجم کلیدی در ترکیب کشورش قرار گرفت. او برای بازی سوم بازگشت – و بقیه تاریخ است.

او رکوردهای زیادی را به نام خود ثبت کرد و به جوانترین بازیکن یک بازی جام جهانی و جوانترین گلزن مسابقات تبدیل شد و تنها گل بازی یک چهارم نهایی مقابل ولز (1-0) را به ثمر رساند. او با یک هت تریک مقابل فونتن و فرانسه کوپا (5-2) در نیمه نهایی، سپس در فینال مقابل سوئد (5-2) یک گل بست، و با مهارت فنی خود خیره کننده بود. او سپس به جوانترین مردی تبدیل شد که تاکنون جام جهانی را برده است.

او از این پیروزی گریه کرد، هم تیمی های بزرگترش او را پیروزمندانه بلند کردند، اشک هایش به دنیا یادآوری کرد که چقدر جوان بود. هم تیمی اش گیلمار به او گفت: “گریه کن پسرم. این به تو کمک می کند.”

1962: یک پیروزی تلخ

چهار سال بعد، آن پسر قبلاً یک ستاره بود. اروپا سعی کرد او را متقاعد کند که به باشگاه‌هایشان بپیوندد، اما او قبل از پیوستن به برزیل برای دفاع از تاج قهرمانی جهان در شیلی، به سانتوس اف سی وفادار ماند. پله خوب شروع کرد و مقابل مکزیک گلزنی کرد (2-0)، اما در جریان بازی دور اول مقابل چکسلواکی مصدوم شد. 60 سال قبل از مصدومیت نیمار، برزیل گرفتار ماجرای مصدومیت ران پای پله شد. او بازی دیگری انجام نداد و از کنار زمین تماشا کرد که سلسائو به لطف چهار گل گارینچا، دیگر قهرمان برزیلی دهه 1960، دوباره قهرمان شد. این یک پیروزی تلخ بود و او را به جوان ترین بازیکنی تبدیل کرد که دو جام جهانی را برده است.

1970: انتقام

پله در جام جهانی 1966 رویای سومین قهرمانی متوالی را در انگلستان، زادگاه فوتبال، در سر داشت. اما قرار نبود. پادشاه فوتبال و تیمش با تکل های بلغارستانی و پرتغالی زیر چشم بی حوصله داوران قصابی شدند. پله دوباره مصدوم شد و اوروردس در راند اول حذف شدند. اسطوره که منزجر شده بود قول داد دیگر هرگز پیراهن زرد را نپوشد. او به مدت دو سال به قول خود عمل کرد تا اینکه نسل جدیدی از استعدادها ظهور کردند و هم تیمی سابقش زاگالو هدایت سلسائو را به دست گرفت.

پله با روحیه انتقام جویانه به نوشتن زیباترین صفحه داستان فوتبالش ادامه داد. زمانی که جام جهانی 1970 مکزیک برای اولین بار به صورت رنگی پخش شد، او حتی بیشتر درخشید. یک نسل کامل از هواداران فوتبال با تصاویری که مهارت‌های فضیلت‌گرایانه پادشاه، جنون کشنده برزیلی او را به نمایش می‌گذارد، شگفت‌زده شدند.

لحن از همان ابتدا تنظیم شده بود. اگرچه پله در بازی افتتاحیه مقابل چکسلواکی (4-1) یک گل به ثمر رساند، اما این ضربه 50 متری باورنکردنی او بر روی دروازه بان ویکتور بود که با اختلاف کمی به بیرون رفت و بحث جهان شد. چنین ضربات نبوغی گاهی اوقات بهترین ها را در حریفان او نیز به ارمغان می آورد. به عنوان مثال، بنکس، دروازه بان انگلیس، در بازی بعدی، پس از ضربه سر قدرتمند ستاره برزیلی، “ذخیره قرن” را انجام داد. پله در مورد این سیو دیدنی تا آخر عمرش به شوخی گفت: امروز یک گل زدم اما بنکس جلوی آن را گرفت.

پله پس از دو گل مقابل رومانی (3-2)، که اگر گل مردود نمی شد، یک هت تریک بود، و یک پیروزی آسان در مرحله یک چهارم نهایی مقابل پرو (4-2)، پله به اروگوئه جلو افتاد. او بار دیگر با روح انتقام جویی روشن شد. همه برزیل “ماراکانازوی” وحشتناک سال 1950 را به یاد آوردند، زمانی که لا سلسته اولین قهرمانی جهان را از برزیل در زمین خود ربود. نلسون رودریگز، نمایشنامه نویس برزیلی، این آسیب را با هیروشیما مقایسه کرد. پله بر عهده گرفت تا اشک های کشور و پدرش را که روزی که از دست دادند گریه می کرد خشک کند. انتقام کاملاً به دست آمد (برزیل 3-1 پیروز شد) و پله تقریباً یک گل به ثمر رساند. در یک لحظه الهام دیوانه‌وار، او شروع به دویدن کرد و موفق شد حتی بدون دست زدن به توپ، تظاهر کند که نزدیک بود به یک ضربه عرضی منجر شود. نوع ظاهری در نهایت به “Pele feint” معروف شد.

پله همچنین اثر خود را در فینال بر جای گذاشت که برزیل با یک ضربه سر پیروزمندانه و یک پاس کور درخشان با نتیجه 4-1 پیروز شد و ثابت کرد که او هم یک مهاجم درخشان و هم یک تیم تیم است. پادشاه سرانجام سومین جواهر را به تاج خود اضافه کرد، تنها بازیکنی که سه بار جام جهانی را بالای سر برد و او را به “جاودانه” تبدیل کرد.

این مقاله از اصل به زبان فرانسه ترجمه شده است.